Spektakl inspirowany m. in. "Jesienną sonatą" Ingmara Bergmana i "Notatkami z podziemia" Fiodora Dostojewskiego. Motyw jaskini przywołuje opowieść o legendarnych młodzieńcach z 18 sury Koranu, którzy uciekając przed prześladowaniem, znaleźli schronienie i spoczynek w grocie. Zasnęli, nie przeczuwając, że ich sen będzie trwał tak długo, że w istocie staną się nieśmiertelni. Jaskinia jest miejscem snu, umierania, ale też narodzin nowego życia. To kapsuła, w której człowiek wylęga się na nowo. Wiąże się to jednak z koniecznością wejścia w głąb siebie. W tej introwersji napotykamy nieznane, często niezrozumiałe strzępy utkane z pamięci i obrazów emocji, z baśni, dzieciństwa, snu. Ze spotkania z tym nowym, zrazu obcym, dochodzącym tu dopiero do głosu sobą, może wyniknąć brzemienna w skutki przemiana osobowości i narodziny nowego człowieka.