Spektakl co się zowie popisowy: są tu po mistrzowsku zagrane role, koronkowo zarysowana psychologia, wszystko jest jasne, ludzkie, wszystko "po coś". Dobrzy aktorzy potrafią zrobić z takich tekstów koncert - skwitowała krytyka telewizyjną premierę dramatu Augusta Strindberga (1849-1912) w reżyserii Andrzeja Łapickiego w 1981 r. "Burza" należy do serii sztuk kameralnych, podobnie jak napisane w tym samym 1907 roku "Pelikan", "Pogorzelisko" i najbardziej ceniona w tej grupie sztuk "Sonata widm". Strindberg dysponował wówczas (1907-10) własną sceną Intima Teatern i właśnie z myślą o tym "teatrze intymnym" pisał utwory, które w intencji autora miały urzeczywistnić jego koncepcję artystycznej analogii dramatu z muzyką kameralną. W sztuce pobrzmiewają również echa osobistych przeżyć dramatopisarza, reminiscencje jego nieudanych małżeństw, niepokoju o dzieci.