Pokuszenie

Twórcy:
Reżyser: Barbara Sass
Reżyser II: Ewa Andrzejewska, Katarzyna Małyszko
Współpraca reżyserska: Agata Domagała

Scenariusz: Barbara Sass
Dialogi: Barbara Sass
Zdjęcia: Wiesław Zdort
Operator kamery: Roman Suszyński
Współpraca operatorska: Wiktor Nitkiewicz, Grzegorz Bieler, Wanda Głuszkowska, Sławomir Kaczyński, Ryszard Kozak, Piotr Lipiec, Emil Makowski, Ludwik Potoniec, Mieczysław Rychta, Marek Krasuski
Scenografia: Władysław Bielski
Współpraca scenograficzna: Bogusław Zajączkowski, Eryk Roman Żuberek
Dekoracja wnętrz: Jan Treugutt
Współpraca dekoratorska: Kazimierz Grudzień, Sławomir Luterek
Kostiumy: Maria Wiłun, Magdalena Jadwiga Rutkiewicz-Luterek
Współpraca kostiumograficzna: Elżbieta Kuśnierz, Barbara Kiedyk, Janusz Adamiak
Muzyka: Michał Lorenc
Wykonanie muzyki: Chór Warszawskiej Opery Kameralnej
Dyrygent: Roman Rewakowicz, Tadeusz Karolak
Konsultacja muzyczna: Zbigniew Zbrowski
Dźwięk: Wiesław Znyk
Współpraca dźwiękowa: Zbigniew Sadowski
Montaż: Maria Orłowska-Skoczek
Współpraca montażowa: Beata Barciś
Charakteryzacja: Mirosława Wojtczak, Liliana Gałązka, Ludmiła Krawczyk
Opracowanie graficzne: Marta Precht
Fotosy: Wiktor Nitkiewicz
Ewolucje kaskaderskie: Andrzej Środziński
Efekty pirotechniczne: Adam Warchoł
Kierownictwo produkcji: Paweł Bareński
Kierownictwo produkcji II: Janusz B. Czech, Paweł Hegeman, Łukasz Rogalski
Współpraca produkcyjna: Bożenna Mrówczyńska, Alina Polańska, Anna Siemieniuk, Marek Sobociński
Sekretariat planu: Monika Figura
Producent: Andrzej Stempowski, Kazimierz Kajetan Kowalski
Produkcja: Prostar Holding, Agencja Produkcji Filmowej, Telewizja Polska

Obsada:
Strażniczka: Ewa Błaszczyk
Anna: Magdalena Cielecka
Ksiądz: Olgierd Łukaszewicz

Komendant: Krzysztof Pieczyński
Gospodyni: Maria Ciunelis
Przeorysza: Mirosława Marcheluk
Proboszcz: Edward Żentara
Postulantka: Jowita Miondlikowska
Zakonnica: Magdalena Stużyńska

Akcja filmu toczy się w Polsce w latach pięćdziesiątych. Siostra zakonna Anna zostaje przydzielona do grupy osób, mających opiekować się dostojnikiem kościelnym, więzionym przez władze komunistyczne. Zakonnica nie zdaje sobie sprawy, że będzie posługiwać człowiekowi, którego poznała kilka lat wcześniej. Był wówczas tylko wiejskim proboszczem, a ona jego gospodynią. Kiedy zorientował się, że dziewczyna kocha i pragnie go tak, jak kobieta mężczyznę, uciekł. Ona, chcąc niejako być bliżej niego, wstąpiła do klasztoru. Teraz spotkali się ponownie. Dawne uczucie rozgorzało w Annie z nową siłą. Komendant obozu wie, że eminencja i zakonnica znają się. Postanawia to wykorzystać. Namawia siostrę, by szpiegowała duchownego. Liczy, że osaczony przez samotność, niepewność i poczucie zagubienia zwierzy się bratniej duszy.