Powinowactwo

Twórcy:
Reżyser: Waldemar Krzystek
Reżyser II: Danuta Spychalska
Asystent reżysera: Ryszard Szymon

Scenariusz: Waldemar Krzystek
Zdjęcia: Andrzej Wolf
Operator kamery: Andrzej Wolf
Asystent operatora obrazu: Wiktor Nitkiewicz
Oświetlenie: Janusz Wojtczak
Scenografia: Tadeusz Kosarewicz
Współpraca scenograficzna: Dorota Marosz, Jerzy Radziwoń
Dekoracja wnętrz: Barbara Komosińska
Kostiumy: Alicja Wasilewska
Współpraca kostiumograficzna: Ewa Bergier
Muzyka: Jan Kanty Pawluśkiewicz
Dyrygent: Jan Kanty Pawluśkiewicz
Dźwięk: Ryszard Patkowski
Współpraca dźwiękowa: Zdzisław Dominiak, Ryszard Grodzki
Imitator dźwięku: Stanisław Hojden
Montaż: Zygmunt Olejnik
Współpraca montażowa: Romualda Karpińska
Charakteryzacja: Zbigniew Dobracki
Współpraca charakteryzatorska: Ewa Krukowska
Kierownictwo produkcji: Zbigniew Tołłoczko
Kierownictwo produkcji II: Zbigniew Grabowski, Jerzy Jakubiak
Współpraca produkcyjna: Joanna Szałkiewicz, Halina Uziębło, Irena Ewy
Kierownictwo planu: Maciej Ujma
Sekretariat planu: Mirosława Sada
Produkcja: Studio Filmowe (d. Zespół Filmowy) Oko
Atelier: Wytwórnia Filmów Fabularnych (Wrocław)

Obsada:
Lucyna: Ewa Błaszczyk
Krzysztof Wolski: Krzysztof Gosztyła
Marta siostra Lucyny: Jadwiga Jankowska-Cieślak

Lekarz: Ferdynand Matysik
Teściowa Krzysztofa: Wanda Węsław-Idzińska
Kalina, przyjaciółka żony Krzysztofa: Grażyna Korin
Lektor języka angielskiego: Ryszard Radwański

Początek roku 1982. Krzysztof jest nauczycielem. Od czasu, gdy jego żona Gośka wyjechała na stypendium do Baltimore w Stanach Zjednoczonych, mieszka sam. Tęskni za małżonką i stara się często do niej pisać listy. Ma nadzieję opuścić Polskę i dołączyć do Gosi, ale zdaje sobie sprawę, że to w tej chwili niemożliwe. Pewnej nocy Krzysztofa nawiedza dziwny sen. W owej wizji mężczyzna biegnie nocą przez zasnutą oparami łąkę, pełną fioletowych kwiatów. Niedaleko, na nasypie kolejowym, majaczy kobieca postać, w mroku zaś powoli rosną światła zbliżającego się pociągu. Zanim jednak Krzysztof zdoła dobiec do kobiety i uratować ją, sen się urywa. Gdy miesiąc później nocny koszmar, pełniejszy o kolejną scenę, ponownie nawiedza nauczyciela, ten zaczyna się zastanawiać nad znaczeniem wizji.

Po tym jak dostaje list, w którym jego przebywająca w USA żona zawiadamia, że ma zamiar ponownie wyjść za mąż, Krzysztof jest kompletnie zagubiony. Przeglądając atlas z reprodukcjami obrazów trafia na dzieła młodej malarki. Przedstawiają one sytuacje z jego snów. Krzysztof postanawia odnaleźć artystkę. Dwa obrazy okazują się być starsze od snów nauczyciela o kilka miesięcy. Treść trzeciego Krzysztof poznaje, zanim jeszcze malarka go kończy. Wszystkie zdają się łączyć w ciąg zdarzeń, zapowiadając jakieś nieszczęście. Chcąc poznać istotę nachodzących go wizji, Krzysztof dociera do artystki, Lucyny, oraz jej siostry, Marty. Kobiety nie wydają się jednak zainteresowane próbami zrozumienia charakteru łączących z nimi mężczyznę więzi i traktują go niechętnie. Krzystof wciąż nie może pojąć powinowactwa snów i obrazów pomiędzy nim a Lucyną. Między siostrami dochodzi do kłótni. Lucyna nie ma ochoty malować ostatniego, czwartego obrazu serii, na co nalega Marta. W końcu jednak ulega woli siostry i spotyka się z Krzysztofem, szukając inspiracji. Dwoje ludzi spędza ze sobą noc. Krzysztof oczekuje kolejnego snu. Przedtem jednak na szczycie Pałacu Kultury spotyka Martę, która dowiedziała się o jego romansie z siostrą. Marta prosi go, aby przestał się zadawać z Lucyną. W przeciwnym razie dojdzie do tragedii.