22 kwietnia odbyła się premiera książki Magdaleny Grzebałkowskiej pod tytułem "1945. Wojna i pokój"
Spotkanie odbyło sie pod tytułem: JAK JEST KONIEC WOJNY, TO CAŁUJESZ SIĘ Z KIM POPADNIE
Rozmowę o najbardziej dramatycznym roku XX stulecia prowadził Michał Nogaś

Rok 1945, miałam dziewięć lat. Czytam książkę Magdaleny Grzebałkowskiej zdumiona, jak mało wiem o tej chwili między straszną wojną a niepewną nadzieją. A co wiedzą urodzeni ćwierć czy pół wieku po mnie? O tęsknocie, bezradności i sprycie pierwszych osadników na Ziemiach Odzyskanych, o grotesce szabru, o zatopieniu okrętu "Wilhelm Gustloff" z tysiącami niemieckich cywilów, o otwockiej próbie przywrócenia dzieciństwa sierotom żydowskim, o zasiedlaniu gruzów Warszawy (wojsko wzywa, by ludzie znaczyli miejsca, gdzie mogą być miny, najlepiej – pękiem słomy na żerdzi). Autorka dotarła do świadków i uczestników wszystkich historii i zachowała język ich opowieści, bezlik zdumiewających szczegółów, łzy, namysł, ale także śmiech, jak w życiu. – To był rok wyjątkowo intensywnego życia i czuje się to na każdej stronie tych świetnych reportaży.